Społeczność Szkoły Podstawowej nr 2 im. Józefiny i Emila Mików dnia 13 czerwca 2024 r. obchodziła Święto Patronów, które rozpoczęło się uroczystą Mszą Świętą w kościele parafialnym św. Łukasza Ewangelisty celebrowaną przez księdza Radosława Korkosza, który również wygłosił homilię.
Następnie cały orszak ze sztandarem szkoły przeszedł pod Dom Ludowy, gdzie pod tablicą upamiętniającą tragiczną śmierć Józefiny i Emila Mików z rąk hitlerowców w czasie II wojny światowej, pani dyrektor Edyta Mikłusiak w towarzystwie uczniów i zastępcy przewodniczącego Rady Gminy pana Józefa Rudnickiego złożyła biało-czerwoną wiązankę kwiatów. Po tym uroczystym momencie nastąpił przemarsz do budynku szkoły, gdzie odbyła się dalsza część uroczystości. Swoja obecnością zaszczycili nas: sekretarz Gminy pan Jan Kuliga, zastępca przewodniczącego Rady Gminy pan Józef Rudnicki, prezes Wspólnoty Leśnej Urbarialnej pan Karol Mastela, dyrektor Centrum Usług Wspólnych pani Marzena Michalak, dyrektor Gminnej Biblioteki Publicznej pani Stanisława Kucek, dyrektor Gminnego Centrum Kultury pani Karolina Kowalczyk, kierownik Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej pani Grażyna Lach, kierownik Urzędu Stanu Cywilnego pani Bożena Solawa, prezes Koła Związku Nauczycielstwa Polskiego pani Maria Hrustek, ksiądz Mateusz Zbroja oraz nauczyciele emerytowani: pani Maria Barnaś, pani Emilia Zięba, pani Jadwiga Kucek, pani Halina Mastella. Pani dyrektor Edyta Mikłusiak przywitała wszystkich gości, dokonała krótkiej prezentacji postaci Józefiny i Emila Mików, a następnie zaprosiła na program artystyczny, którego mottem były słowa młodej Józefy Machayówny: „Gromadź w sobie wszystko co dobre, co szlachetne, co z prawdy zrodzone i z miłości, bo to buduje naszą przyszłość”. W refleksyjny nastrój uroczystości Patronów Szkoły wprowadził widzów znany utwór Czesława Niemena pt. „Dziwny jest ten świat” w solowym wykonaniu uczennicy kl. VIII Mai Warzeszak. Głównym wątkiem spektaklu było niezwykłe spotkanie młodej reporterki żyjącej w XXI wieku z Józefiną i Emilem Mikami, którzy w 1924r. cieszyli się z przyłączenia Górnej Orawy do Polski. Jest 2024 rok, dziewczyna nie wie, o czym napisać artykuł do gazety zlecony przez szefa, gdy niespodziewanie pojawiają się postacie z przeszłości i rozpościerają przed jej oczami obrazy dawnej Orawy: praca w polu, modlitwa i śpiew pieśni Maryjnych przy przydrożnej kapliczce ustrojonej kwiatami z łąk, skubarki, codzienne życie z jego radościami i smutkami. Bohaterka z przykrością stwierdza, że współczesny człowiek żyje w ciągłym pospiechu i stresie. Lata samolotami, a nigdzie nie może zdążyć, nie ma czasu dla rodziny i przyjaciół. Józefina i Emil Mikowie prezentują się jako Orawianie, którzy z jednej strony niosą prostym ludziom przysłowiowy „kaganek oświaty”, a drugiej podziwiają ich pracowitość, mądrość, pobożność i życie zgodne z rytmem natury. Niezwykli goście z przeszłości uświadomili „młodej damie”, że najważniejszymi wartościami w życiu były i zawsze będą: miłość, rodzina, patriotyzm, dzielność, honor, przyjaźń, ale też poszanowanie tradycji i dawnych zwyczajów oraz pragnienie ich poznawania. Reporterka już wie, o czym napisze artykuł. Zachwycona widowiskiem i niezwykłym spotkaniem zwraca się do Józefiny i Emila słowami pełnymi podziwu: „Nauczycielu, dałeś mi odpowiedź na moje pytanie! Już wiem, o czym napiszę artykuł: o wartościach, które gdzieś zgubiliśmy. O tym, że nie warto ciągle się spieszyć, ale trzeba się zatrzymać, aby spotkać drugiego człowieka. Józefino i Emilu, wartości i ideałów muszę szukać w waszym życiu. To czysta Ewangelia!”. Na koniec bohaterka wypowiada słowa Józefiny i wszyscy za nią powtarzają: „W nas wzór musi powstać!”. W inscenizacji wykorzystano wiersze Emila Kowalczyka i Roberta Kowalczyka. Tekst narracji czytały uczennice kl. IV: Amelia Łuka i Antonina Pietrzak. Główne role zagrali: Lena Wójciak kl. V - reporterka, Anna Dudek kl. V- Józefina Mikowa i Szymon Machajda kl. VI - Emil Mika. Uczniowie kl. IV: Piotr Karkoszka, Martyna Karlak, Magdalena Owsiak i Magdalena Ziemba recytowali wiersze, zaś pieśń religijną „Chwalcie łąki umajone” przy kapliczce i pieśni orawskie wykonały uczennice kl. VI: Zuzanna Domin, Antonina Kidoń, Emilia Kowalczyk, Aleksandra Kurek, Lena Warzecha i Agata Zborowska. Na basach grał Bartłomiej Łyś z kl. VIII, zaś na skrzypcach – Anna Łyś z kl. V i Maja Warzeszak z kl. VIII. Podziw i uznanie dla dokonań Józefiny i Emila Mików za ich heroiczne poświęcenie dla ojczyzny oddają słowa wiersza Roberta Kowalczyka:
„Bóg zapłać wam Mikowie, nasi Patronowie,
że uczycie nas miłości do Polski,
że słowa Bóg, Honor, Ojczyzna to dla nas zobowiązanie,
że najważniejsza jest miłość bliźniego,
że trzeba w sobie zwalczyć obojętność i nienawiść,
że jesteśmy córkami i synami
wielkiego i sławnego narodu polskiego.
To dla was nasi wielcy patrioci, orawscy męczennicy,
Stajemy się lepszymi ludźmi i śpiewamy hymn Polski! ”
Zwieńczeniem programu była pieśń patriotyczna pt. „Tu wszędzie jest moja ojczyzna” w wykonaniu uczennicy kl. V Natalii Wojtusiak oraz wezwanie, abyśmy byli ambasadorami testamentu Mików zapisanego na kartach ich dzieł i przypieczętowanego ofiarą życia, które nasi Patronowie oddali bez wahania za ukochaną ojczyznę – Polskę. Spektakl powstał pod kierunkiem pań nauczycielek: Anny Cymerman, Anny Kobroń i Katarzyny Wontorczyk. Przedstawienie zostało nagrodzone gromkimi brawami, a pani dyrektor Edyta Mikłusiak pogratulowała wykonawcom oraz podziękowała nauczycielom.
Anna Cymerman
